Granica

Westchnęła cicho i pozwoliła się przytulić. Tak się martwiła, że przez nią go boli. Ciągle o tym myślała, ciągle zastanawiała się jak mogła być tak głupia i narobić tyle złego. Przecież go kochała, może to była dziwna miłość, może nie powinna się była zdarzyć, ale się zdarzyła i była.
- Mi nic nie jest, naprawdę. Nikt nic mi nie zrobił... Nawet na mnie nie nakrzyczeli... Tylko Eohaid się śmiał i był zły... powiedział, że trzeba szybko mnie wydać za mąż, to się skończą problemy... W ogóle nikt mi nie wierzył... Powiedzieli, że księżniczki nie doją kóz, ani nie zajmują się zwierzętami... Kiedy... ja to lubię. Teraz już nie pozwolą mi wrócić do ciebie, prawda? Martwię się o zwierzęta... nikt tam nie został, nikt ich nie nakarmi... nikt nie wydoi Gruszki... co z nimi będzie? - zapytała zmartwiona. Nadal się nie przebrała, siedziała tak, cała brudna i zmęczona z potarganymi włosami, w ogóle zapomniała o tym, że wygląda okropnie. Teraz bardziej martwiła się o Elsigara i o swoje zwierzęta niż o siebie. Mówiła prawdę, nikt nic jej nie zrobił, owszem dostał karę, ale ani Calisi, ani Tantris, ani nawet Eohaid nic złego jej nie zrobili.